แสดงหัวข้อทั้งหมด

เมืองไทยกับไอที (ปีที่สอง)

มันก็เป็นอย่างนี้แหละ สำหรับผู้ตามเทคโนโลยี่ อย่างซัมซุง  ตอนนี้ Ipod ที่ผู้เขียนนำมาใช้งานในเมืองไทย เปลี่ยนเวลาเป็นเวลาไทย โดยอัตโนมัติแล้ว โดยที่ผู้เขียนไม่ต้องไปเซ็ทอะไรเลย คำถามก็คือ มันรู้ได้อย่างไร?ว่าเราอยู่เมืองไทย  คำตอบก็คือ จากการที่เราลงทะเบียน google ไว้นั่นเอง  googleจะติดตามเราไปทุกแห่ง รู้ว่าเราไปไหน ผู้เขียนทดลองเข้าเวบ google.com  แล้วก็คลิก ok ว่าให้ใช้ที่อยู่ปัจจุบัน  หน้าจอด้านล่างโชว์ขึ้นนมาเลยว่า Bang Bua Thong, Nonthaburi ,Thailand ผู้เขียนก็ลองไปคลิกที่รูป ร้านอาหาร เพื่อสอบถามว่าแถวนี้มีร้านอาหารอะไรบ้าง  ระบบถามอีกครับ ว่า Would like to use your current location กด ok  หน้าจอ search หาข้อมูลอยู่ สักพักมาแล้วครับแผนที่ มาแล้วครับรายชื่อร้านอาหารต่างๆแถวนี้  แล้วแบบเดียวกัน ผู้เขียนลองไปเข้าเวบ google.com ที่เครื่อง Samsung Tablet สับสนครับ ไม่รู้ว่าอยู่บางบัวทอง   ส่วนที่เครื่อง Samsung mobile รู้ครับว่าอยู่บางบัวทอง  แต่เวลาของทั้งสองเครื่องตระกูล Samsung ยังไม่เปลี่ยนนะครับ ยังเป็นเวลาออสเตรเลียอยู่เลย  ระบบไม่ฉลาดเหมือนสินค้าของ Apple ครับ  

เป็นเหมือนปีที่แล้วครับ ได้เขียนบทความ เรื่องของไอที (ตอน กลับเมืองไทย)  ปีนี้ก็เช่นกันครับ อดที่เขียนบทความไม่ได้ครับ  ผู้เขียนได้เซอร์เวย์ความเป็นไปของไอทีเมืองไทย  ที่ผู้เขียนได้มีส่วนสัมผัส ทั้งทางตรงและทางอ้อม แล้วก็เอามาเล่าให้กับท่านผู้อ่านได้รับรู้รับทราบว่า บ้านเรา มีการนำไอทีไปใช้กันอย่างไร ยังไงบ้าง???

กรุงเทพ

ได้มีโอกาสไปเยี่ยมลูกค้าเก่าที่เป็นร้านกาแฟ และอาหารเล็กๆ แถวแคลาย มีที่นั่งประมาณ 5-6 โต๊ะ ไม่น่าเชื่อลูกค้าของผู้เขียนก็คงยังใช้ระบบระบบงานร้านอาหาร  ระบบเดิมอยู่ ไม่เปลี่ยนแปลงโดยมีการบันทึกโต๊ะ  รายการอาหารที่ลูกค้าสั่ง  แล้วก็ใช้พิมพ์บิลเพื่อเก็บเงินลูกค้า  มีรายการสรุปรายรับหรือการขายประจำวัน

เชียงใหม่

ทุกครั้งที่กลับมาก็ต้องเดินทางไปเชียงใหม่ เพื่อไปคุยกับหุ้นส่วน วางแผนงานประจำปี ปรับกลยุทธ์ในการทำงาน วิเคราะห์ ประเมินผลการทำงานปีที่ผ่านมา  เรียกได้ว่าเป็นการประชุมประจำปีย่อยๆก็ว่าได้ แน่นอนหละครับ ผู้เขียนก็ได้โทรจองตั๋ว บริษัท นครชัยแอร์ ก็สะดวกสบายครับ ในการใช้โทรศัพท์ในการจองตั๋ว แล้วทางศูนย์บริการรับจอง เค้าก็จะให้โค๊ดมาเพื่อให้เรานำโค๊ดนี้ไปจ่ายเงินที่ร้านเซเว่นก็เป็นอันเสร็จพิธี    เซเว่นก็ได้เงินค่ารับชำระเงินตั๋วรถทัวร์ไป 20 บาท   ลูกค้าก็ได้รับความสะดวกไม่ต้องเดินทางไปรับตั๋วที่ขนส่งหรือที่ออฟฟิศของนครชัยแอร์   ทางนครชัยแอร์ก็ได้ในเรื่องการบริการลูกค้า  ณ.วันนี้เท่าที่ดูตามหน้าหนังสือพิมพ์  รถทัวร์ยี่ห้ออื่นๆ ก็เริ่มมาใช้การบริการแบบนี้กันเกือบหมดแล้วครับ  ทุกอย่างมันตามกันได้  แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าบริการที่ดีที่ควรจะตามนครชัยแอร์ ได้มีทัวร์ไหนตามกันหรือเปล่า หรือตามกันแค่วิธีการรับชำระเงินค่าตั๋ว  ผู้เขียนได้สังเกตการณ์เปลี่ยนแปลงของนครชัยแอร์หลังจาก 1ปีผ่านมาก็คือ  ที่สถานีกรุงเทพมีการให้บริการWi-fi ฟรี  ไปขอโค๊ดการเล่นอินเตอร์เน็ตได้ที่ประชาสัมพันธ์ ได้เล่นฟรี 1ชั่วโมง    มีจอทีวีจอใหญ่โชว์รายละเอียดเรื่องเที่ยวรถโดยสารว่าจะออกเวลาไหน  ไปไหนบ้าง  ท่านผู้อ่านนึกออกมั๊ยครับเหมือนเวลาเราไปใช้บริการที่สนามบินอย่างไงอย่างงั้นเลยครับ   แล้วมาดูที่บนรถตอนที่ได้ขึ้นไปนั่ง ก็สังเกตเห็นว่ามีเบาะรองคอเพิ่มขึ้นมา   นี่ก็เป็นสิ่งที่ผู้เขียนไม่ได้เจอกับทัวร์รายอื่น นครชัยแอร์ที่เป็นผู้นำบริการด้านรถทัวร์ เค้าปรับทั้งส่วนไอที แล้วก็ส่วนอื่นคู่กันไปด้วย  แล้วอย่างนี้คู่แข่งมันจะตามกันอย่างไรครับ   ดีขนาดที่ว่าผู้เขียนต้องการกลับกรุงเทพวันศุกร์ โทรไปจองวันพฤหัสตั๋วเต็มทุกเที่ยวแล้วหละครับ ……เจ้านาย……….

ครับตรวจร่างกายประจำปีที่โรงพยาบาลเดิม ที่เคยไปปีที่แล้ว คุณหมอท่านเดิม ที่เป็นหมอประจำของผู้เขียนก็บอกว่า ระบบการใช้งานในส่วนของคุณหมอก็ยังมีปัญหาเหมือนเดิมครับ คือ เมื่อทำการบันทึกการจ่ายยาให้คนไข้ มีการผิดพลาด กรณีที่คุณหมอลบรายการยาบางรายการแล้ว  แต่ระบบไม่ยอมลบรายการยานั้นให้  ตายหละครับ นี่ถ้าคุณหมอไม่ทบทวนการสั่งยาให้ดีๆ นั่นก็หมายความว่า คนไข้ต้องกินยาผิด แล้วอะไรจะเกิดขึ้นครับ ซึ่งไม่น่าเชื่อว่า ระบบที่ใช้งานกับองค์กรใหญ่ๆแบบนี้ จะมีปัญหา  แล้วท่านผู้อ่านคิดว่า องค์กรเล็กๆอย่าง SMEs จะเป็นอย่างไรครับเนี่ย

เชียงราย

ทีมงานของผู้เขียน หรือที่เรียกว่าทีมผลิตโปรแกรมอยู่ที่เชียงรายครับ   ก็ได้ไปพบ พูดคุยเรื่อง รายละเอียดของเวบไซด์ต่างๆ ว่าต้องการอะไรเพิ่มเติม  แล้วก็คุยเรื่อง นโยบาย และโครงการต่างๆที่ต้องจัดทำในปีนี้ผู้เขียนนอนค้างเชียงรายหนึ่งคืนครับ  เช้าวันรุ่งขึ้น ก็แน่นอนครับ อาหารเช้าคือ ต้มเลือดหมูร้านอร่อย ใกล้หอนาฬิกา  ตามด้วยกาแฟร้านที่เปิดใหม่ตรงหัวมุมหอนาฬิกา ชื่อร้านปางขอน  คนขายเค้าบอกว่าเป็นชื่อหมู่บ้านที่ปลูกกาแฟ  แทนปลูกฝิ่น เค้ามีคำขวัญด้วยว่า  ซื้อแกแฟหนึ่งถ้วย ช่วยต้นไม้หนึ่งต้น ผู้เขียนก็ งง นะครับกาแฟ 1แก้วช่วยปลูกป่าอย่างไร  ความหมายก็คือต้นกาแฟเนี่ยชาวบ้านเอาไปปลูกแทนฝิ่น  ถ้าเราซื้อกาแฟ ก็จะทำให้เกิดการปลูกต้นกาแฟแทนต้นฝิ่น  นั่นก็คือซื้อกาแฟแล้วทำให้ชาวบ้านปลูกต้นกาแฟ  เออ เข้าท่านะครับ ขากลับเดินจากร้านกาแฟจะไปขึ้นรถที่จอดไว้  เห็นร้านขายซาลาเปาสองร้าน  แต่ร้านที่สองน่าสนใจกว่า  ก็คือ มีการตบแต่งหน้าร้านอย่างสวย สะอาดครับ แถมยังมีไส้ให้เราเลือกหลายไส้ครับ  เวลาผู้เขียนซื้อ พนักงานขายเค้าบอกว่า “ต้องรอ 3นาทีนะคะ เพราะต้องนิ่งสดๆ” แล้วพนักงานขายก็เดินไปที่ตู้เย็นหยิบไส้ต่างๆที่เราเลือกไปนิ่ง  ระหว่างนี้เราก็จะต้องจ่ายเงิน สายตาก็เหลือบไปเห็นคอมพิวเตอร์ที่ใช้ในร้าน  พนักงานขายเอาตัวยิง  ยิงแถบบาร์โค๊ดที่ติดเอาไว้ด้านข้างของจอภาพ สักพักก็พิมพ์บิลออกมาว่า  รวมแล้วเป็นเงินเท่าไหร่  ได้สอบถามพนักงานก็เลยสืบทราบมาว่า  เจ้าของร้านเป็นคนที่เรียนจบด้านไอทีมา   นั่นแหละถึงตอบโจทย์ว่าทำไมร้านเล็กๆอย่างนี้ถึงต้องใช้ระบบขายหน้าร้าน (POS-point of sale) มาช่วยงานด้วย

การรถไฟแห่งประเทศไทย

ผู้เขียนมีแนวคิดว่า จะไปเที่ยวทางรถไฟแบบเช้า เย็นกลับภายในวันเดียว ก็ได้โทรสอบถามที่เบอร์กลางของการรถไฟ หรือที่เรียกว่า call centerครับ ได้สอบถามการเที่ยวแบบนี้ พนักงานก็บอกว่าที่เบอร์นี้ให้บริการแต่สอบถาม  แต่ให้บริการจ่ายเงินไม่ได้  จะต้องซื้อตั๋วและจ่ายเงินเอง ที่สถานีรถไฟ ตามที่พนักงานเค้าระบุมา ทำให้ผู้เขียนอดขึ้นถึง การใช้บริการโทรไปที่ call center ของการรถไฟของประเทศออสเตรเลีย ตัวอย่างเช่น country link เราสามารถจองตั๋ว จ่ายเงินได้ทันทีหลังจากการพูดคุย  ทุกอย่างทำได้ด้วยการคุยโทรศัพท์ ง่ายแล้วก็ประหยัดเวลา สะดวก

แท็กซี่

                ศูนย์บริการเรียกรถแท็กซี่ ที่ผู้เขียนเคยใช้บริการ เคยให้ข้อมูลชื่อและที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ ไว้แล้ว ข้อมูลเดิมที่เคยให้ยังคงอยู่ในระบบ โทรหาศูนย์  เพื่อเรียกรถแท็กซี่ ก็แค่บอกเบอร์โทรศัพท์ แค่นั้น พนักงานเค้าก็กดดูที่ฐานข้อมูลของเค้า ก็ทราบว่าเราอยู่ที่ไหน  แล้วก็ไม่เกิดสามสิบนาที แท็กซี่ก็มารับเราที่บ้าน แล้วที่ด้านหน้าของรถแท็กซี่  เท่าที่ผู้เขียนสังเกตดูมีความเปลี่ยนแปลงคือ มีเครื่องพิมพ์ขนาดเล็ก เอาไว้พิมพ์บิลให้ลูกค้าได้ด้วย ถ้าลูกค้าต้องการ  เมื่อก่อนหน้านี้ไม่มีครับ แต่ก็ยังต่างจากแท็กซี่ที่ออสเตรเลีย ที่เราสามารถจ่ายเงินด้วยการ์ด เครดิต เดบิตการ์ดได้  แท็กซี่เมืองไทยยังไม่ถึงขนาดนั้น

สนามบิน

มีความเปลี่ยนแปลงที่สุวรรณภูมิ มีตู้เช็คอินท์บางสายการบิน วางอยู่  เท่าที่เห็นมี2-3สายการบินที่ให้บริการเช็คอินท์ด้วยตัวเอง    มีบริการรับพันกระเป๋าด้วยพลาสติกด้วยนะครับ ลองเข้าไปสอบถามดูเค้าบอกว่า เป็นการเซฟกระเป๋าไม่ให้ใครเปิดได้  มันก็เป็นธุรกิจได้เหมือนกันนะครับ นิดเดียวเอง  เห็นตำรวจไทยเท่ห์นะครับ ขี่รถไฟฟ้า ที่มีฐานยืน แล้วก็มีแฮนด์จับ  ตรวจตราผู้โดยสาร แล้วก็มองหาสิ่งผิดปกติในสนามบิน

ครับเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก  หนึ่งเดือนกับการกลับเมืองไทย เร็วมากครับ ค่าครองชีพเมืองไทยแพงขึ้นครับ ขึ้นตามค่าแรงที่เพิ่มขึ้น  การประหยัดก็คงเป็นเรื่องที่เราควรจะทำให้เป็นนิสัย ไม่ว่าของจะแพง หรือจะถูก การใช้เงินเป็นนั่นเป็นสิ่งที่สำคัญไม่ว่าเราจะอยู่เมืองไหน ประเทศไหน อย่างที่มีคนเค้าบอกว่า   “มันไม่ได้สำคัญที่ว่าได้เงินเดือนเท่าไหร่  มันสำคัญที่ว่าเดือนหนึ่งเก็บเงินได้เท่าไหร่ต่างหาก “